fotografie Wim van Velzen - landschap


Glen Etive


Glen Etive 1 Glen Etive 2

Glen Etive 3 Glen Etive 4 Glen Etive 5 Glen Etive 6

Glen Etive 7 Glen Etive 8 Glen Etive 9 groot

Glen Etive 10 Glen Etive 11 Glen Etive 12

Glen Etive 13 Glen Etive 14 Glen Etive 15 Glen Etive 16

Loch Etive 1 Loch Etive 2 Loch Etive 3 Loch Etive 4

Loch Etive 5 Loch Etive 6 groot

Loch Etive panorama




Glen Etive is een van Schotlands mooiste schatten - en bovendien nog bijna onbekend ook. Om er te komen moet je bij Kingshouse Hotel op Rannoch Moor zuidwaarts afslaan. De weg door Glen Etive voert nergens heen - zolang althans parkeren bij Kinlochetive 'nergens' te noemen is.

Wat mij betreft is Glen Etive het mooiste glen van Schotland. Hoge bergen, een woeste rivier die het water van Rannoch Moor afvoert, herten, adelaars hoog in de lucht.
En dat houdt de weg op, bij een paar huizen die 's winters vaak alleen per boot bereikbaar zijn. Je zou daar wonen... Er staat in ieder geval een telefooncel.
Uitzicht over Loch Etive, rust en mijlenver bergen en water. De eerste keer dat mijn vrouw geen bezwaar had tegen wildkamperen. De vroege ochtend toen ik vanuit onze tent over het strand naar Loch Etive keek -

Daar heb ik inderdaad geen woorden voor.

HELAAS: Niet iedereen lijkt evenveel te geven om de Schotse schoonheid. De kampeerders op deze plaats vertelden me de avond daarvoor dat ze zo van de Glen hielden vanwege de 'peace and quiet' - de rust en vredigheid.
Zelfs als ik ervan uit ga dat ze gevlucht zijn voor de midges, vind ik het buitengewoon 'bah!'.


Glen Etive is een prachtig voorbeeld van een glen die gevormd is door gletchers tijdens de ijstijden, meer dan 10.000 jaar geleden. De glen laat een mooie U of V zien, met onderin de Etive, die zich steeds verder in de rotsen invreet.
Aan het einde van de glen, bij Gualachulain en Kinlochetive, getuigen ook de eindmorenen van de gletchers. De ijsstroom rolde grote keien stroomafwaarts, waar ze nu nog bij de kust liggen - afgerond door de reis.

Loch Etive staat in open verbinding met de Atlantische oceaan, alhoewel het nog meer dan 30km is tot open water. Het water aan het eind van de glen is dan ook meer zoet dan zout, alhoewel plukken dode wier de kracht van wind en stroming laten zien.

Nog een stukje natuur waar we van genoten hebben (maar niet heus) waren de wolken midges - kleine, bijzonder irritante muggen. Ze kwamen massaal tevoorschijn tijdens een bewolkte, windstille dag. Duizenden, miljoenen, teveel.
Een goede reden om later in het jaar, als de hellingen bovendien bruin kleuren van de stervende varenbladeren, nog eens terug te komen. En dan zonder midges!